Soms heb ik het gevoel alsof mijn leven een film is. Alsof ik de regie af en toe uit handen moet geven en soms moet improviseren. Een paar dagen geleden regende het voor het eerst tijdens onze roadtrip in zuid-Frankrijk. We reden met de camper langs een meer en de regen sloeg op het raam. Mijn vader stopte de camper abrupt en later bleek dat hij 2 voorbijgangers had opgemerkt met fietsen aan hun hand. Hij vroeg of ze oké waren maar hij zag al snel dat de vrouw naar haar schouder greep. De vrouw genaamd Catherine was Frans maar kon ook een beetje engels. De man, Gabriëlle kon geen engels dus het was handig dat we Catherine in ieder geval goed begrepen.
