Het jaar 2021 is bijna voorbij en dat betekent dat 2022 voor de deur staat. Ergens is het natuurlijk symbolisch maar ik vind het zelf altijd fijn om in de decembermaand terug te blikken op het jaar door bijzondere en mooie herinneringen op te halen. Vaak vergeet je toch weer snel dingen en dit is een kans om het jaar met een warm gevoel af te sluiten.
Dit heb ik vorig jaar ook gedaan en ik merk dat het me helpt om dankbaar te zijn en om eerlijk te zijn kan ik dan nog eens extra genieten.
Klik hier voor mijn 2020 en lees verder voor mijn fijne momenten uit 2021.
Vandaag las ik in de Flow de volgende zin: ‘Het leven is niet de horizontale lijn die zich voor je uitstrekt, maar gewoon die verticale lijn van dit moment.’
Ik vind dat een mooie zin. Al denk ik dat wanneer je naar het grotere geheel kijkt en je flink wat uitzoomt, je uiteindelijk toch weer bij die horizontale lijn terecht komt. Het gekke is dat wanneer je een ‘down’ momentje hebt, je pas beseft hoe goed je het daarvoor had. Het lijkt dan wel alsof we die mindere momenten echt nodig hebben om weer te kunnen realiseren hoe goed we het wel niet hebben in het grotere plaatje.
Mijn vanille geurkaars brandt, de verwarming staat aan en op de achtergrond klinkt muziek. Ik voel me dankbaar vandaag. Dankbaar voor mijn familie, mijn vrienden, het huis waar ik mij in bevind, voor mijn mijn gezondheid en de gezondheid van mensen om mij heen. Gisteravond besloot ik om mijn notitieboeken tevoorschijn te toveren. Ik bewaar deze in een plastic box en inmiddels heb ik een flinke verzameling aan volgeschreven notitieboeken. In de eerste jaren van mijn middelbareschooltijd schreef ik voornamelijk lijstjes, to-do lijstjes, doelen en planningen op. Later ben ik vaker gaan schrijven over mijn dagen, ervaringen, gedachten en gevoelens. Nu schrijf ik voornamelijk met het idee van the stream of consciousness. Dit is een techniek waarbij je zonder na te denken aan één stuk door blijft schrijven. Je denkt niet na over kloppende of mooie zinnen maar je laat de pen zijn werk doen. Schrijven brengt mij op deze manier veel.
Gisteravond las ik een aantal van mijn notitieboeken door en pas toen kwam ik erachter hoe erg mijn gedachten door de jaren heen zijn veranderd. Precies om deze reden zou ik iedereen aanraden om ook te gaan schrijven. Wanneer ik aan mijn middelbareschooltijd denk dan komen er herinneringen naar boven en dan heb ik een redelijk algemeen beeld van die tijd. Ik ervaar mijn middelbareschooltijd als een fijne en leerzame tijd. Ergens heb ik altijd het idee dat ik niet zoveel verander maar door het terughalen van deze herinneringen besefte ik mij hoe geleidelijk die verandering gaat. Zonder dat je dit doorhebt. Toen ik door de bladzijden heen bladerde, las ik hoe mijn gedachten en mentale staat toen waren. Dit zou ik nooit hebben kunnen terughalen uit mijn herinnering. Mijn zelfbeeld is echt onwijs veranderd met de jaren en dat vind ik echt iets positiefs. Ik heb mezelf veel beter leren kennen en daar waren al die ervaringen voor nodig. Het is fascinerend om te lezen over de dromen die ik toen had. Ik ben momenteel bezig met een online cursus en vandaag ging het over ‘dromen’. De vraag die werd gesteld was als volgt: ‘In hoeverre zijn de dromen die je hebt van jou? ‘
Veel mensen streven doelen na omdat de buurman, de collega etc. ze ook nastreeft. Hierdoor verlies je uiteindelijk je eigen gevoel en je eigen vuur. De paradox van erbij willen horen maar ook authentiek en jezelf willen zijn is hierbij zo raak. Als ik naar mezelf kijk dan hecht ik veel waarde aan mensen die achter hun eigen ideeën en normen en waarden staan. Ik vind het mooi wanneer iemand zijn/haar grenzen kan bewaken en kan aangeven waar hij/zij behoefte aan heeft. Ik heb persoonlijk veel liever iemand die zichzelf is en eerlijk en congruent is, dan iemand die alleen maar bezig is met het aanpassen van zichzelf. Mensen die dicht bij zichzelf kunnen blijven nodigen vaak ook eerder uit om ditzelfde te doen. Wanneer ik terugblader in mijn dagboeken van vroeger dan zie ik dat ik nog veel meer bezig was met het uitvinden van mezelf, van mijn eigen ideeën, verlangens en gevoelens. En ik denk persoonlijk dat dit niet verkeerd is. Waarschijnlijk gaat iedereen in de puberteit door een fase van ontdekking, erbij willen horen, jezelf uitvinden etc. Nu pas ervaar ik zelf wat ouderen toentertijd tegen mij zeiden: ‘Wanneer je ouder wordt, worden andere dingen belangrijk en krijg je andere prioriteiten.’ Het klopt echt dat je steeds beter weet wie je bent of waar je voor staat naarmate je ouder wordt. Ik vind het fijn dat ik me veel minder druk maak over oppervlakkige dingen waar ik toch weinig controle over heb. En als ik graag iets wil veranderen dan doe ik dit voor mezelf.
Of ik dingen anders had gedaan? Nee, niet perse. Ik denk namelijk dat iedereen zijn eigen uitdagingen krijgt en heeft. Ik zou wel willen zeggen: maak je niet zoveel zorgen, geniet een beetje. Maar gelukkig weet ik dat ik dit ook heb gedaan en ergens kan ik nu alleen maar glimlachend teruglezen wat ik schreef over die interessante tienerjaren.
‘Aging is an extraordinary process where you become the person you always should have been’
David Bowie
Jezelf (kunnen) zijn is misschien wel de grootste rijkdom. Het geeft in ieder geval een gevoel van vrijheid. Het is de weg van de minste moeite en weestand en het is misschien wel het moedigste wat je kunt doen.
Een greep uit mijn dagboek (a.k.a geen logische verbanden, geen structuur) alleen mijn gedachten, zwart op wit.
Het is alweer november. Wanneer ik naar buiten kijk dan heeft de lichtval meer iets weg van de lente. Mij hoor je in ieder geval niet klagen. Ik merk ook echt dat ik meer van de herfst aan het genieten ben. Misschien komt dit omdat ik nu niet door de regen hoef te fietsen en ik niet verplicht het huis uit hoef. Eigenlijk besef ik steeds meer hoe blessed ik ben met mijn plekje. Ik heb fijne mensen om mij heen en ik ben mij ervan bewust dat er veel studenten alleen op een studentenkamertje zitten. Het schijnt dat veel jongeren last hebben van mentale problemen in deze tijd. Dat vind ik echt vervelend om te lezen en ik zou iedereen het liefst willen helpen. Toch denk ik dat iedereen hier juist veel sterker uit kan komen. Iedere generatie maakt zo zijn dingen mee en ik geloof echt in de veerkracht van de mens.
ik merk dat ik mijn zintuigen meer gebruik.
Het is ongeveer een maand geleden dat ik mijn Instagram account verwijderde. Het leek mij interessant om een maand zonder sociale media te leven. Ik heb besloten om een kort lijstje te maken van de dingen die mij tot dusver zijn opgevallen. Dus bij deze, een aantal inzichten die ik kreeg:
nobody cares Na het verwijderen van mijn account besef ik nog beter dat het me echt niet zoveel boeit wat iemand doet of denkt. Ik hoef niet te weten wat een BN’er vindt van de nieuwe regels, ik hoef niet te weten dat (naam) een nieuwe broek heeft gekocht etc. Daarnaast valt het niemand op dat mijn account is verdwenen (ook een maand later niet), dit laat mij vooral zien dat het niet zo belangrijk is. Nobody actually cares. Ik moet hier wel aan toevoegen dat dit niet betekent dat mensen niet om elkaar geven. Gelukkig bestaan er vrienden. Mijn uiteindelijk maakt zo’n app niet veel uit.
aanwezig in het moment Ik merk dat ik (hoewel ik in deze periode niet vaak met de trein of de bus reis) meer uit het raam kijk en dus ook in het moment aanwezig ben.
open houding Ik ervaar dat ik meer open sta voor mijn omgeving of wat ik op dat moment tegenkom. Het is alsof er meer ruimte is voor spontaniteit en grappige momenten.
zintuigen Ik merk dat ik mijn zintuigen meer gebruik.
gesprekken Het voelt alsof ik beter bij een gesprek aanwezig kan zijn, de woorden dringen meer tot me door.
vergelijken Ik vergelijk mijn dag niet met de dag van een ander (omdat ik deze beelden gewoonweg niet meer zie).
minder nieuws Daarbij merk ik dat ik selectiever kan zijn wat betreft het nieuws, op Instagram kreeg ik veel nieuws en meningen mee zonder dat ik daar op dat moment echt zin in had.
Kortom, het was een interessante maand. Ik weet nu dat veel mensen wel zonder sociale media zouden kunnen. Of ik zo’n maand zou aanraden, ja. Het geeft best veel rust en het heeft zeker een aantal voordelen. Het is best leuk om jezelf af en toe een kleine challenge te geven en je te beseffen dat de wereld zich vooral buiten je scherm afspeelt. Daarbij moet ik wel zeggen dat ik absoluut niet tegen sociale media ben. Ik vind het mooi dat het ook een manier is om andere mensen te leren kennen.
Ergens had ik sterk het idee dat ik mijn tijd op een andere manier moest gaan invullen. Vooral omdat je makkelijk kunt doorschieten in iets anders. Bijvoorbeeld in het kijken van nieuws, in het kijken van video’s etc. Voor je het weet kan de tijd dan alsnog aan je voorbij gaan. Maar ik moet zeggen dat ik daar afgelopen periode weinig last van had. Ik had het redelijk druk met tentamens en daardoor voelde het juist wel fijn dat ik niet zo snel afgeleid was door mijn telefoon. Ik had de tijd namelijk echt nodig.
Nu is de eerste periode van dit studiejaar afgerond en voel ik dat ik meer tijd heb. Naast de ‘extra tijd’ voel ik ook meer mentale ruimte. Gisteren ben ik aan een online cursus begonnen, dit leek mij een fijne en leerzame invulling van mijn tijd. Af en toe zit er een pauze knop in de cursus die ervoor zorgt dat je niet verder kan. Dit voorkomt dat je op een regenachtige dag alles doorneemt en leest en het daarbij laat. Ik vind dat wel goed bedacht aangezien ik snel enthousiast kan raken. Mijn volgende les (van de cursus) is deze ochtend weer beschikbaar en ik kijk er nu alweer naar uit.
Fijne dingen die ik o.a. heb gedaan:
🌸 veel gewandeld 🌸 een verassingspakketje laten bezorgen bij mijn broer (voor zijn verjaardag) 🌸 thuis highlights gezet (all credit goes to mom) 🌸 lekker gegeten : ) 🌸 veel muziek geluisterd, o.a. naar: – norwegian wood – the Beatles – Cat’s in the Cradle – Harry Chapin – Verities & Balderdash) – Overnight – Parcels
voor de highlights vs na de highlights
Ik wens jullie allemaal een hele fijne maand met mooie en prettige momenten, take care!
G U I N E V E R E 